Ik woon samen met mijn traumahond
Annet (73) is geboren in Utrecht en is na omzwervingen in Tricht, Wadenoijen en Deil in 2005 in Culemborg terecht gekomen. “Ik vind het super om op de Molenwal te wonen en wil er nooit meer weg.”
Ze woont samen met haar traumahond, zoals ze hem zelf noemt. “Hij is een ‘miskleun’ bij het fokken.” Toen haar vorige hond overleden was, wilde ze dolgraag een nieuwe hond. Maar dat lukte niet via een Stichting, omdat ze boven de 70 was. “Ze gaan ervan uit dat je boven de 70 nog maar tien tot vijftien jaar hebt te leven en dat de hond daarna geen thuis meer heeft. Mijn kinderen hebben aangegeven in dat geval voor de hond te gaan zorgen, maar dat hielp niet.” Annet was daar erg verdrietig over. Gelukkig heeft haar kleindochter ervoor gezorgd dat ze haar huidige hondje kreeg.
De grootste hobby van Annet zijn haar kinderen en kleinkinderen. Maar ook haar tuin, een passie die ze deelt met haar buurvrouw Mirian, is een grote liefhebberij. Annet was mede-eigenaar van een manege en heeft 60 jaar paardgereden. Nadat haar paard overleden was, is ze daarmee gestopt.
Annet doet vrijwilligerswerk in het hospice in Culemborg. “Veel mensen denken dat dat heel zwaar is, maar dat ervaar ik niet zo. Het is heel prettig werk waarin ik veel plezier heb met de gasten en andere vrijwilligers.”