Veel Culemborgers hadden een bijnaam
Over de vraag of hij wil meewerken aan het fotoproject Nieuwstad hoeft Ton niet lang na te denken. “Natuurlijk, geen probleem, kom maar binnen.” Ook zonder afspraak zijn mensen welkom bij Ton en zijn vrouw Josien. “Het is hier een zoete inval.”
Echte Culemborgers kennen Ton als mr. Motto. Veel inwoners hadden vroeger een bijnaam. En Ton is best tevreden met mr. Motto. Die naam kreeg de Ajax-fan lang geleden, in een tijd dat de club nog Europese bekers won. “Kan je dat nog herinneren?”
Zijn leven had “een veelbelovend begin.” Ton (1944) werd geboren als zoon van een meubelfabrikant. Op zijn 18de kreeg hij een nieuwe auto, zijn leeftijdsgenoten hadden vaak niet eens een fiets. Hij ging naar de HBS.
Maar Ton heeft de hoge verwachtingen naar eigen zeggen niet waargemaakt. Hij hield van zijn vrijheid. “Ik zat lange tijd liever in de kroeg.” Hij werkte in het voormalige Oostblok, waar Ton zijn eerste vrouw ontmoette. Later zwierf hij over de wereld in dienst van Ballast Nedam. Hij had zijn eigen straalbedrijf.
Ton is een rasechte Culemborger. Hij heeft een uitgesproken mening en het hart op de tong. Recht door zee en vol humor. Er is veel veranderd in Culemborg. Bijna alle fabriekjes en veel kroegen zijn uit het centrum verdwenen. Maar wat Ton vooral opvalt is dat de mensen minder betrokken zijn op elkaar. Vroeger kende iedereen elkaar, en de mensen hielpen elkaar. Nu is het allemaal veel onpersoonlijker. En dat is jammer.
Ton is gewoon “best tevreden” met het leven, samen met zijn vrouw Josien. Elke zaterdag gaat Ton nog naar de kroeg op de markt. Daar ontmoet hij oude Culemborgers die hem allemaal kennen als mr. Motto.